heken
pazartesisi cumasından daha çılgın geçen only boy in the world
Hatta haftaiçleri haftasonundan daha çılgın geçen diyeyim, neyse. Bir soğuk algınlığına yakalanmışım gitmiyor arkadaş, ama en azından anlayışlı bir mikropmuş da sümkürme zorluğu çekmiyorum. Sümkürdükçe geliyor yani, artık canım sıkılınca gidip sümkürüp eğlenip geliyorum. Yine "aman geçer ya" havasına girip doktora gitmedim, gittikçe kötüleşiyor, gitmem gerek normalde. Sırf üşengeçlikten dibimdeki Mediko'ya gitmiyom, hem de 1 liraya muayene olabiliyorken. Üstüne bir de kaburgamın altında bir ağrı var, yürürken nefes alınca ağrıyor, dans ederken bazı hareketlerde ağrıyor. Yakında bunalıma da gireceğim, yaşantım raydan çıkmış durumda. Hastayım, paramın kontrolünü kaçırdım, yapmam gereken bir sürü şey var (mesela çamaşır yıkama), almam gereken bir sürü şey var (mesela duş lifi (bu duş lifi çok ciddi mesele lan, onsuz temizlenmiş hissi alamıyorum valla amk kafayı yiyeceğim), mesela ayakkabı), geçen ay rayına oturttuğum yeme düzenimi yine bozmuş bulunuyorum, Çatı'da yiyorum, orada yemezsem sadece nutellalı ekmek yiyorum. Bunların üstüne midterm de kötü geçti, okuduğum hiçbir parçayı anlamadım. Böyle bi mala döndüm resmen, ne yapacağımı şaşırdım. Yurtta oturmaktan da sıkıldım ama dışarı da çıkılmıyor çünkü arkadaşceğizlerim evlerinde. Yalnız başıma mı çıkayım amk, işte bu yüzden çevremi genişletmem gerektiğini söylüyorum hep. Dün sınıfımdaki bir kızla barakaya kadar yürüdük, valla bi iyi oldu moral oldu. Cepa'ya gitmem gerek ama çok üşeniyorum. Yarın gideceğim umarıms. Bir de ablanın sonunda iyileşmeye başlamasına çok sevindim kanka, seni öyle üzgün görünce çok üzülüyom :(