"Beni humma ile karışık derin bir korku sarar ve duvarların sükûtu beni dehşete düşürür. İçinde yalnız yaşanan odaların sessizliği ne kadar derindir ve ne kadar korkunç! Bu yalnız vücudun değil, ruhun etrafını da çeviren bir sükûttur ve mobilyalardan biri çıtırdayacak olsa, insan iliklerine kadar titrer; çünkü bu ıssız odada hiçbir gürültü memul değildir."
kitaba öyle bir dahilim ki yine bitmesini istemediğim kitaplardan. keşfedişimin geç oluşundan pişmanlık duyduğum bir başka kitap. ama neyse geç olsun güç olmasın. huzurluyum lan kaç gündür. dinginim. şöyle lanet bi' kitaba rağmen huzurluyum. oh dedirtti. gerçi düşünmediğim şeyler yok değil ama iyidir iyi. (akşamları başımda müphem bir hararet, oysa ellerim ayaklarım buz.)
ayrıca şu tam unutuyorum diye düşündüğün anda unutmaya çalıştığın kişiyi rüyanda görürsün ya, aha işte o beyninden silindiğinin göstergesiymiş. ben de psikoloji okuyan bir kızın yalancısıyım. ama umarım doğrudur. lan nasıl mutlu oldum bunu öğrenince. yıllardır bunu duymaya ihtiyacım varmış dfgjldfkhkg.
